"Kijk af en toe goed naar iets dat niet door de mens is gemaakt; een berg of een ster, of de bocht van een beek. Hierdoor word je wijs en geduldig. En je krijgt vooral de zekerheid dat je niet alleen bent in de wereld."
Sidney Lovett
Sidney Lovett
Alleen het lezen van deze uitspraak doet me verlangen naar ietss droger weer. Of een degelijke paraplu, mag ook. Terug denk ik aan die vroege wandelingen door het stadspark. Waar nog niemand liep, of alleen maar hard en me zo alleen weer achter liet. Een snuivend paard, bewegingsloze ganzen. De geur van wakker geworden natuur.
De zekerheid dat ik niet alleen ben is bij mij niet de vooropstaande. Maar wanneer ik buiten ben, mn neus extra optrek of me verbaas over de glimlach die ik al even op mn gezicht schijn te hebben… dan heb ik de zekerheid dat er niets zo belangrijk is. Je hebt zo weinig nodig. Alleen maar dit. En natuurlijk zitten daar grote dingen in verscholen. Alleen maar dit bevat de gezondheid je hier op deze plaats te begeven. Het bevat een huis om naar terug te keren (maar de grootte maakt voor mij niet uit). Je moet de rust kunnen vinden alles buiten te sluiten en je kunnen overgeven aan.
En ja, een dampende kop thee na afloop maakt het net even af. Een koekje? Ok, true. Net als een gezonde glanzende huid, met haar dat nonchalant in de war maar toch goed zit, rode blosjes, een mooie winterwollentrui tot aan je knieën, bijpassende boots. Ach wat.
De wereld wil zo veel en iedereen nog meer. De mens leeft snel en intensief. Het gaat zoals het gaat, het gaat zoals het moet. Anders maar onzichtbaar. Vaak hebben we niet door dat we rennen springen vliegen duiken vallen opstaan en weer doorgaan (uhu, die heb ik ooit geplaybackt ;)). Oh en guilty as charged I am. Natuurlijk. Het is ook niet erg, en het klopt je moet vaak ook gewoon. Je weet wel, iets met geld verdienen soms. Je vliegt van A naar B, of van hotel naar hotel. Het werk roept, je smartphone nog harder. Bovendien schreeuwt heel de wereld, per minuut krijgen we miljoenen prikkels te verwerken (Sabine Hess heeft het over 1.2 miljoen, mn inmiddels toch wetenschappelijke hart kan het ontbreken van een bron of onderzoek bijna niet verdragen, miljoenen dus ;)) en we moeten zo veel. En veel is ook leuk en veel is ook fijn. Mooie kleding, mooie huizen, een strak lichaam, ‘autootje’, een betekenisvol netwerk, dat saldo op de bank. Natuurlijk brengt het extra en maakt het dromen mogelijk. Het geeft je vrijheid en terugredenerend behoort dat woord zonder twijfel bij de bovenbeschreven grote dingen. En ik zeg ook niet dat je er niet trots op mag zijn, juist! Geniet er van! Laat het zien. Deel.
Maar wees je er van bewust. Gewoon, zomaar. Op een zaterdagochtend. Dat je met weinig zo gelukkig worden kan.
De zekerheid dat ik niet alleen ben is bij mij niet de vooropstaande. Maar wanneer ik buiten ben, mn neus extra optrek of me verbaas over de glimlach die ik al even op mn gezicht schijn te hebben… dan heb ik de zekerheid dat er niets zo belangrijk is. Je hebt zo weinig nodig. Alleen maar dit. En natuurlijk zitten daar grote dingen in verscholen. Alleen maar dit bevat de gezondheid je hier op deze plaats te begeven. Het bevat een huis om naar terug te keren (maar de grootte maakt voor mij niet uit). Je moet de rust kunnen vinden alles buiten te sluiten en je kunnen overgeven aan.
En ja, een dampende kop thee na afloop maakt het net even af. Een koekje? Ok, true. Net als een gezonde glanzende huid, met haar dat nonchalant in de war maar toch goed zit, rode blosjes, een mooie winterwollentrui tot aan je knieën, bijpassende boots. Ach wat.
De wereld wil zo veel en iedereen nog meer. De mens leeft snel en intensief. Het gaat zoals het gaat, het gaat zoals het moet. Anders maar onzichtbaar. Vaak hebben we niet door dat we rennen springen vliegen duiken vallen opstaan en weer doorgaan (uhu, die heb ik ooit geplaybackt ;)). Oh en guilty as charged I am. Natuurlijk. Het is ook niet erg, en het klopt je moet vaak ook gewoon. Je weet wel, iets met geld verdienen soms. Je vliegt van A naar B, of van hotel naar hotel. Het werk roept, je smartphone nog harder. Bovendien schreeuwt heel de wereld, per minuut krijgen we miljoenen prikkels te verwerken (Sabine Hess heeft het over 1.2 miljoen, mn inmiddels toch wetenschappelijke hart kan het ontbreken van een bron of onderzoek bijna niet verdragen, miljoenen dus ;)) en we moeten zo veel. En veel is ook leuk en veel is ook fijn. Mooie kleding, mooie huizen, een strak lichaam, ‘autootje’, een betekenisvol netwerk, dat saldo op de bank. Natuurlijk brengt het extra en maakt het dromen mogelijk. Het geeft je vrijheid en terugredenerend behoort dat woord zonder twijfel bij de bovenbeschreven grote dingen. En ik zeg ook niet dat je er niet trots op mag zijn, juist! Geniet er van! Laat het zien. Deel.
Maar wees je er van bewust. Gewoon, zomaar. Op een zaterdagochtend. Dat je met weinig zo gelukkig worden kan.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten