WAT is het snel gegaan! 3 week vloog voorbij. Ik vond het 3 heerlijke weken, waarin ik uitgedaagd werd nieuwe dingen te proberen. Nieuwe recepten te zoeken, enthousiast te zijn met mede sugarslayers en waar soms wel eens iets op de proef werd gesteld.
Met name op drukke werkdagen, wanneer je vrij moe thuis komt en je je beseft dat je nog langs de winkel moet. Je hoofd staat eigenlijk al op stand 'uit', maar dan moet je toch bedenken wat dan mag en kan en waar je zin in hebt.. enzo. Ik heb enkel dingen gegeten waar ik zin in had :-). Ik ga het mezelf niet moeilijker maken dan nodig. Daarom heb ik misschien ook best regelmatig van hetzelfde genoten. Gewoon omdat ik er eerder, inderdaad, van genoot.
Maar ook van het koken en het groceryshoppen genoot ik hoor. Het is leuk zo vol enthousiasme ergens mee bezig te zijn, doen waar je achter staat en beseffen dat je alles kan wat je wilt.
Je kunt alles wat je wilt.
Soms vind ik het lastig om precies te weten wat ik wil. Bijvoorbeeld qua werk, wil ik dit? Wil ik ooit iets anders, wil ik nog een cursus volgen? Wil ik meer leren? Wil ik mn CGT cursus afronden? (JA! kan het ook?) Wil ik eindeloos blij worden van kinderen waarvoor je een betere toekomst hebt gecreëerd? Wil ik het lieve vriendinnetje zijn? Of voor mezelf opkomen. Wil ik sporten? Wil ik geld uitgeven aan een dure vakantie? Wil ik een mindfulnescursus doen? Zodat ik die later geven kan? Wil ik promoveren? ... tralalalala ;-)
Zolang je precies voor ogen hebt wat je wilt, kan je wat je wilt.
Ik kan zomaar een survival uitlopen. Ik kan zomaar een baan vinden. Ik kan zomaar een lieve betrokken (klein)dochter zijn, ik kan liefhebben, ik kan vriendjes verrassen, ik kan een goede huisvrouw zijn (KAN he, ben ik niet altijd :-) kan wel ;-)), ik kan mezelf 3/4x per week naar de sportschool schoppen, ramen wassen (moest ik ook even voor ogen hebben hoor ;-)), verhuisbusjes rijden, stage lopen bij -ikkijkeenbeetjetegenhemop-professoren, voor het slapen gaan (BENEDEN) een vriendin blij maken met onverwachte whatsappjes. dubbelen met een springtouw, mezelf redden, de wereld bekijken, bier drinken, elke week 1x naar yoga gaan, weer schrijven als ik schrijven wil, leren over de dingen die ik weten wil. Leven zonder liefste financiele steun. En ik kan 3 week zonder suiker.
Ik zei het al eerder, en een blog daarover volgt heus. De lichamelijke gevolgen van het onthouden van suiker. Maar naast deze fysieke consequenties, had iets anders overwicht. Ik. Kan. Dit.
Zie je wel?
Gelukt.
BAM!
Terwijl ik terugdacht aan blije en minder blije perioden in het toen, werd een patroon me duidelijk. Perioden van onzekerheid gingen gepaard met ongemak. Ongeluk of kapotgeslagen dingen. Relaties. Zelfwaardering ook. Eigenlijk wil ik altijd maar één ding; het beste uit mezelf naar boven halen en laten zien. En wat op dat moment dan het beste is, hangt af van situaties. Omstandigheden en personen. Soms is het beste ook loslaten en tevreden zijn met wat is. En soms weet ik niet hoe ik op dat moment het beste ben.
Perioden van blijheid blijken achteraf de rustige. Waarin levensbepalende keuzes niet aan de orde bleken te zijn. Levensbepalende keuzes zijn het pas achteraf. Of alleen vooraf. In je hoofd. Je kan namelijk altijd nog alles.Weetjewel.
Maar, dus weten wat je wilt. Daar helemaal voor gaan. Er moeite voor doen, toegewijd zijn. En dat dan ook nog kunnen delen met leuke mensen. Dat maakt mij happy :-). De afgelopen 3 week was ik dus gelukkig. Blij. Trots. Ook ja. Vind ik altijd gek om te benoemen. Trots ben je op anderen, en anderen op jou. Maar stiekem zijn we allemaal op zoek naar ons in de momenten dat we trots zijn op onszelf. Iets met ego. En nou zeg ik niet dat de komende tijd compleet doelloos en ongelukkig wordt! GHihi, no way :-). Ik weet namelijjk wel 1 ding dat ik alllltijd wil.
Ik wil altijd alles. :-).
En elke keer vul ik dat weer anders in. En soms lijkt alles saai. Maar blijkt saai gelukkig. En soms lijkt alles onmogelijk maar toch onderhoud ik dan ineens mezelf. :-). Altijd is het even van hetzelfde, om genoeg balans te vinden weer VOL voor iets nieuws te gaan. Nu ga ik even op de rustige voet verder met hetzelfde. Probeer ik zon goed mogelijke dyslexie behandelaar te zijn, de best mogelijke vriendin (en beter), probeer ik te berusten in dingen die nou eenmaal zo zijn. En probeer ik zo min mogelijk (onnatuurlijke) suikers te eten. Het was zeker niet saai. Het was wel gelukkig. En het legde een basis aan nieuwe gewoonten om straks lekker op ontspannen voet mee verder te gaan :-).
Even zeker verder, om me voor te bereiden op mn volgende zekertewetentebehalen doel.
Wil ik 5 of 8 kilometer? ^^
Geen opmerkingen:
Een reactie posten