Alhoewel er inmiddels een gelijkwaardigheid is ontstaan en we qua lengte weinig meer verschillen, zullen ze voor mij altijd die grote (slimme mooie leuke ervaren) zussen zijn. En groter groeien.
We zien elkaar niet vaak. En vooral zus één en ik moeten afspraken plannen, “als we bij oma zijn?”of even een belletje deze keer. Dates zijn dan ook meestal hele dagen; vol sauna of winkels, kroegjes en/ of (eigenlijk meestal en ;)) eten, maar in ieder geval vol zus. Dat is het fijne ervan. Reisverhalen, Groningse geheimpjes en samen koffie. Het maakt niet zo veel uit wat we doen, waar we het over hebben en of er cadeautjes worden meegebracht. Uiteindelijk kom ik altijd thuis met datzelfde gevoel. Glimlachend en mn eigenwaarde meters in de lift. Ze doet onze achternaam eer aan.
Net als zus twee overigens. Ook zij zorgt, onder andere voor mij. Een knuffel, kledingadvies, ellenlange pingsessies. Meest midden in de nacht. Wij zien elkaar met meer regelmaat, bij het aandoen van het ouderlijk huis waar we beiden nog graag zijn. Zij vaker, ook om praktische redenen, en ik omdat ik nog steeds hou van wandelingen mettt hond. Haha. En voornamelijk van het bijbehorende - familie fijne samen alles is goed er gebeurt je niets en zo wel dan zijn wij er- gevoel. Breidt dit uit met de fijnste open gesprekken met moeders en advies of grappen en grollen met pap. Onvoorwaardelijk is het eerste allesomvattende woord wat me te binnen schiet.
Zo, dat je zonder make up over het strand (weg) rennen mag.
Terwijl ik voor het eerst in mijn leven een kokosnoot probeer te kraken (zonder gehakte vingers, spetters everywhere en al et water in de opvang) ontvangt zij de sleutel van haar eigen eerste echte, laten we zeggen HELE grote mensen huis. Ondertussen wordt er tig kilometer verderop gewerkt aan het tweede van de ander. Hard werken en gaan voor wat je echt wilt. Of dat nou een reis (of tien) door de wereld is, een studie die beter past of de keuze voor een zaterdagavond op de bank… Ze stralen het allebei uit en het maakt me meer dan dubbelinetkwadraat zo trots.
Et aandeel van ons drie verschillend. Maar elk wordt gezien, erkend en onbeperkt gewaardeerd. Veiligheid. Het tweede wat me invalt. En hoe groot ik zelf ook worden mag (mmm, dat huis laat nog wel even op zich wachten ;)), grote grote zussen zullen ze altijd zijn.
We zien elkaar niet vaak. En vooral zus één en ik moeten afspraken plannen, “als we bij oma zijn?”of even een belletje deze keer. Dates zijn dan ook meestal hele dagen; vol sauna of winkels, kroegjes en/ of (eigenlijk meestal en ;)) eten, maar in ieder geval vol zus. Dat is het fijne ervan. Reisverhalen, Groningse geheimpjes en samen koffie. Het maakt niet zo veel uit wat we doen, waar we het over hebben en of er cadeautjes worden meegebracht. Uiteindelijk kom ik altijd thuis met datzelfde gevoel. Glimlachend en mn eigenwaarde meters in de lift. Ze doet onze achternaam eer aan.
Net als zus twee overigens. Ook zij zorgt, onder andere voor mij. Een knuffel, kledingadvies, ellenlange pingsessies. Meest midden in de nacht. Wij zien elkaar met meer regelmaat, bij het aandoen van het ouderlijk huis waar we beiden nog graag zijn. Zij vaker, ook om praktische redenen, en ik omdat ik nog steeds hou van wandelingen mettt hond. Haha. En voornamelijk van het bijbehorende - familie fijne samen alles is goed er gebeurt je niets en zo wel dan zijn wij er- gevoel. Breidt dit uit met de fijnste open gesprekken met moeders en advies of grappen en grollen met pap. Onvoorwaardelijk is het eerste allesomvattende woord wat me te binnen schiet.
Zo, dat je zonder make up over het strand (weg) rennen mag.
Terwijl ik voor het eerst in mijn leven een kokosnoot probeer te kraken (zonder gehakte vingers, spetters everywhere en al et water in de opvang) ontvangt zij de sleutel van haar eigen eerste echte, laten we zeggen HELE grote mensen huis. Ondertussen wordt er tig kilometer verderop gewerkt aan het tweede van de ander. Hard werken en gaan voor wat je echt wilt. Of dat nou een reis (of tien) door de wereld is, een studie die beter past of de keuze voor een zaterdagavond op de bank… Ze stralen het allebei uit en het maakt me meer dan dubbelinetkwadraat zo trots.
Et aandeel van ons drie verschillend. Maar elk wordt gezien, erkend en onbeperkt gewaardeerd. Veiligheid. Het tweede wat me invalt. En hoe groot ik zelf ook worden mag (mmm, dat huis laat nog wel even op zich wachten ;)), grote grote zussen zullen ze altijd zijn.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten