Intrinsieke motivatie

Weten waarom je iets wilt bereiken schijnt de sleutel tot succes. Expliciet om- en uitschrijven wat de voordelen of de mooie dingen zijn, die plaatshebben wanneer je je doel bereikt. Plus dat wat ophoudt te bestaan. Liefst hang je deze –zo uitgebreid mogelijke- opsomming op een punt waar je het door dagelijkse bezigheden  (lees: zonder moeite) vaak onder ogen komt. De deur van het toilet is een vaak genoemde optie. Met mijn thee consumptie moet dat wel heel goed beklijven.

 
Ik kan me voorstellen dat het zo werkt. We vergeten nog wel eens waarom we ‘dit ook alweer wilden’?  Toch zou ik niet gaan voor de aanbevolen meest uitgebreide lijst. Met ditjes en datjes, die heus wel leuk zijn. En waar je heus wel van glimlachen gaat. Maare, wil je echt die stukken lezen omdat je to do list dan krimpt? Of wil je echt meer bewegen omdat je dan straks wellicht dat ene rode (versleten) truitje van twee jaar geleden nog een keertje aan kunt?

Vanuit mijn cursus cognitieve gedragstherapie, waar gedragsverandering toch redelijk vaak aan bod komt, leer ik over motivatie. Therapietrouw. Dat soort.
Invoegen, lijdensdruk aanboren, op zoek naar de motivatie van binnen uit, behandeldoel (door de cliënt geformuleerd), behandelplan, interventie, evaluatie.

Beetje kort door de bocht hoor. We zitten er niet voor zoiets uren aan de discussie, kwetsbare gesprekken, studie, uh studie en studie ;). Maar het komt er zo even vlug op neer. Ik mis alleen nog expliciet de empathie. Oh en, onvoorwaardelijke acceptatie.

Nou invoegen kan ik inmiddels achter me laten; Ja loes, het is heus inderdaad vervelend dat.. en ik begrijp echt dat het heel lastig is dat …
Mijn lijdensdruk werd me vanzelf zichtbaar; bollehoofdfoto’s, mn chagrijnige reacties op onnozele dingen, rommelkamer, irritatie bij vriendlief, broekendieknapten, rekeningendietelaatwerdenbetaald (en dus opliepen -_-  ), zon hangerig buh gevoel (duidelijk he? ;)). Ach, iets van dat.
Mijn motivatie al meerdere malen uitgeschreven. 'Kopen van dit, krijgen van dat'. Uitvergroot, uitgebreid, expliciet. Nog net niet op de wc, maar regelmatig terug in handen.
En daar ergens ging het mis.

Tot ik ineens besefte dat mijn motivatie van nu onafhankelijk is van externe zaken. Toen ik in de trein glimlachend liedjes luisterde en mn ogen niet dicht wilde doen. De wereld buiten zo mooi. En zoveel mensen naar wie ik even glimlachen kon.

Ik wil niet sporten omdat ik vind dat dat moet. Ik wil niet mijn stapeltjes papieren netjes ordenen in een veel te volle map, omdat zij en zij dat ook doet. Ik wil niet leuk zijn voor de ander, omdat de ander dat waardeert.

Ik wil zoveel, omdat ik door doen, wel op straat kan uitschreeuwen hoe mooi het allemaal is. Dat ik spontaan lach om nog kleinere kleine dingen. Hoe meer ik doe, hoe meer ik van alles hou. En hoe mooier alles wordt, voor iedereen om me heen.
Hoe meer ik lief heb.

Gewoon omdat het zo makkelijk gaat.

Mijn motivatie blijkt intrinsiek; ik wil liefhebben, iets doorgeven, dansen als een veer zo licht, energie hebben voor tien, en liefde voor minstens duizendenéén.
Mijn groene sapje staat klaar =).